به نقل از «ایران آنلاین»

کمی شکننده‌تر، خیلی زهردارتر

تاریخ انتشار: ۲۱ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۸۸۷۱۷

به گزارش ایران آنلاین، دیدیه دشان در آستانه یک موفقیت تاریخی است. سرمربی فرانسه تنها دو بازی تا دفاع از عنوان قهرمانی جهان فاصله دارد؛ اتفاقی که بعد از قهرمانی‌های متوالی برزیل در سال‌های 1958 و 1962 تکرار نشده. قهرمانی فرانسه در جام جهانی 2018 با تکیه بر دفاعی آهنین به دست آمد. آنها در تمام مسیر کنترل کاملی روی بازی‌ها داشتند و در مجموع هفت بازی، فقط دقایق کوتاهی عقب افتادند؛ یک‌هشتم نهایی مقابل آرژانتین.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

الهام‌بخش او برای این مدل فوتبال بیش از همه امه ژاکه بود که فرانسه را با همین سبک به قهرمانی جام جهانی 1998 رساند؛ تیمی که دشان هافبک دفاعی و کاپیتانش بود.   دشان اما بعد از قهرمانی در روسیه تأکید داشت که تیمش نیاز به تحول دارد، حریفان تیمش را شناخته‌اند و نمی‌توان با همان مدل دوباره به موفقیت رسید. اولویت برای دشان در روسیه استحکام دفاعی تیمش بود و فقط از سه بازیکن تهاجمی استفاده می‌کرد. در سیستم 1-3-2-4 فرانسه، گریزمان مهاجم دوم، امباپه گوش راست و ژیرو مهاجم نوک بود. او نقش گوش چپ را به متوییدی سپرده بود که ذاتاً یک بازیکن دفاعی است.

4+7 به جای 3+8
فرانسه در چهار سال گذشته آزمون و خطاهای زیادی را پشت سر گذاشت. دشان در مقطعی سراغ خط دفاع سه نفره رفت و با دعوت دوباره از بنزما به دنبال فرمول تازه‌ای در خط حمله بود. این تغییرات در یورو 2020 نتیجه نداد. تردیدهای دشان بعد از جام ملت‌های اروپا هم ادامه داشت تا اینکه هنگام معرفی فهرست نهایی جام جهانی اعلام کرد که تیمش در قطر با خط دفاع چهار نفره بازی خواهد کرد.
او دوباره به همان سیستم 1-3-2-4 برگشت، ولی تیمش نسبت به چهار سال قبل تفاوت‌هایی دارد که مهمترین آنها استفاده از چهار بازیکن تهاجمی است. در یک کلام او 4+7 را جانشین 3+8 کرده است.
در چیدمان جدید فرانسه گریزمان هافبک تهاجمی، امباپه گوش چپ، دمبله گوش راست و ژیرو مهاجم نوک است. دمبله بازیکنی است که به این ترکیب اضافه شده تا تعادل حمله در سمت چپ و راست برقرار شود و به جای آن گریزمان حضور پررنگ‌تری در کارهای دفاعی دارد. مصدومیت بنزما ظاهراً ضربه شدیدی به فرانسه بود، ولی ژیرو در این آرایش کاملاً جا افتاده و با زدن چهار گل یکی از بهترین‌های فرانسه بوده. در بازی با انگلیس که امباپه شب خوبی نداشت، این مهاجم 36 ساله میلان بود که گره بازی را باز کرد؛ بازیکنی که تا چند ماه قبل گفته می‌شد حتی ممکن است در فهرست نهایی هم نباشد!

جای خالی غایبان
فرانسه بدون دردسر زیاد طلسم ناکامی مدافعان عنوان قهرمانی در مرحله گروهی را شکست و با برد در همان دو بازی اول مقابل استرالیا و دانمارک صعود و تا حدودی سرگروهی را قطعی کرد تا در بازی با تونس ذخیره‌ها بازی کنند. لهستان هم به جز یک حمله برق‌آسا در نیمه اول خطر چندانی نداشت و فرانسه بدون دردسر زیادی به یک چهارم نهایی رسید. آزمون واقعی برای تیم دشان انگلیس بود که جوانان مستعدش بعد از دو تورنمنت موفق (جام جهانی 2018 و یورو 2020) این بار به کمتر از جام راضی نبودند. در این فینال زودرس بود که فرمول جدید دشان محک می‌خورد. انگلیس با آمادگی و آنالیز کاملی به زمین رفته بود، ولی چک اول را فرانسه زد. شوت رعدآسای شوامنی بازی را به مسیری برد که فرانسه می‌خواست؛ بستن فضاها و مدیریت بازی. فرانسه بدون مصدومیت مهره‌های باتجربه‌ای مثل کانته، پوگبا و لوکاس هرناندز که در بازی با استرالیا آسیب دید، فرصت‌های کمتری به انگلیس می‌داد، ولی این بازی نشان داد که تیم فعلی نسبت به چهار سال قبل کمی شکننده‌تر است. تئو نسبت به برادرش لوکاس مدافع چپ تهاجمی‌تری است و به همان اندازه در دفاع ضعیف‌تر.
اساس حملات انگلیس از سمت راست خط حمله بود و ساکا دائماً هرناندز را آزار می‌داد. مدافع میلان نمایش ضعیفش را با خطای پنالتی ناشیانه و بی‌دلیل روی فودن تکمیل کرد، هرچند کین ضربه‌اش را به آسمان فرستاد.

مربع مرگبار
فرانسه اما نسبت به چهار سال قبل خط حمله زهردارتری دارد. ژیرو در روسیه گلی نزده بود، ولی تا این مرحله توانسته چهار گل بزند. فقط یک بازیکن در این جام توانسته بیش از او گل بزند که بازیکن کناری‌اش امباپه است. دمبله هنوز گلی نزده، ولی با فرارها و پاس‌گل‌هایش تهدیدی دائمی برای حریفان است. گریزمان با دو پاس گل ستاره بازی فرانسه – انگلیس بود و بهترین پاسور تورنمنت هم محسوب می‌شود. رابیو و شوامنی هم با گل‌های گاه و بیگاه به باز شدن گره بازی‌ها کمک کرده‌اند.
هرچند مقاومت فرانسه مقابل انگلیس در شروع نیمه اول شکست، ولی آنها با چند حمله متوالی و در زمانی کوتاه به گل برتری رسیدند. اگر تیم دشان استحکام دفاعی چهار سال قبل را ندارد، خط حمله‌اش تا به حال توانسته هر خط دفاعی را باز کند.
این مربع تهاجمی چهارشنبه شب چالش جدیدی دارد. آنها مقابل مراکش بازی می‌کنند که فقط با یک گل خورده یکی از بهترین خطوط دفاعی جام را دارد. حالا دشان با فرمول جدیدش باید راهی برای گشودن قلعه نفوذناپذیر مراکش پیدا کند.

انتهای پیام/

منبع: ایران آنلاین

کلیدواژه: چهار سال قبل جام جهانی خط حمله

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۸۸۷۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پیامد‌های شکست در اراک؛ ضربه به شخصیت پرسپولیس، نمایان شدن مشکلات دفاعی و عیار گلر جوان

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، اوسمار ویرا که در مصاحبه تلویزیونی خود نشان داده بود هنوز به مرز پختگی کامل نرسیده در اراک هم به جز یک مورد تعویض‌های خوبی را انجام نداد و در نهایت نتوانست تیمش را به خوبی مدیریت کند. اینکه پرسپولیس دو بار در جریان مسابقه کامبک می‌خورد اصلاً اتفاق خوبی نیست آن هم برای تیمی که هنوز صاحب بهترین خط دفاعی لیگ برتر است.

از شایستگی‌های آلومینیوم اراک هرچه بگوییم کم گفته‌ایم و این تیم به معنای واقعی کلمه هنر خود را با حذف پرسپولیس نشان داد. حتی اگر آلومینیوم در ضربات پنالتی شکست می‌خورد می‌شد بار‌ها و بار‌ها در مدح این تیم مطلب نوشت، اما پرسپولیس در اراک نشان داد که با وجود بازیکنان با تجربه‌ای که دارد مشکلاتش زیاد است و حالا باید دید آنها مقابل سپاهان در بازی فینال گونه چهارشنبه چه نتیجه‌ای کسب می‌کنند؟

پرسپولیس در اراک دوبار کامبک خورد و نتوانست برتری ۲ بر صفر و ۴ بر ۲ را حفظ کند که این مسئله اصلاً برای اوسمار ویرا و شخصیت تیمی پرسپولیس خوب نبود. آنها در خط دفاعی و در ساختار دفاعی بسیار شکننده ظاهر شدند و ویرا هم که از بدو حضور به عنوان سرمربی پرسپولیس خوب کار کرده در اراک نشان داد که هنوز یک مربی پخته و با تجربه نشده و باید درس‌های زیادی را بیاموزد. 

وقتی بازی پرسپولیس و آلومینیوم اراک به ضربات پنالتی کشید خبری از مهدی ترابی، اورونوف، آل کثیر و عبدالکریم حسن در میدان نبود در حالی که شاید حضور یکی از این نفرات در ضربات پنالتی می‌توانست سرنوشت را عوض کند. امیررضا رفیعی هم با وجود چند توپ خوبی که مهار کرد نشان داد که هنوز خام است و البته دروازه‌بان پنالتی گیری هم نیست در حالی که شاید اگر علیرضا بیرانوند درون دروازه بود اصلاً کار به ضربات پنالتی نمی‌کشید و یا حداقل در این ضربات شرایط تغییر می‌کرد. در بازی با آلومینیوم عیار رفیعی گلر جوان پرسپولیس مشخص شد و بی دلیل نبود که افشین پیروانی بعد از یکی از چهار دیدار قبل به خاطر غرور این بازیکن در زمین بر سر او فریاد زد و رفیعی را به رختکن فرستاد چون مشخص بود که در مورد این گلر جوان بزرگنمایی صورت گرفته است.

با تمام این اوصاف حسرت خوردن کمکی به پرسپولیس نمی‌کند. آنها مثل استقلال از جام حذفی کنار رفته‌اند و باید به ۶ فینال آینده در لیگ برتر از جمله بازی فوق العاده حساس مقابل سپاهان فکر کنند. آبی و قرمز رقابت در جام حذفی را به تیم‌های شهرستانی واگذار کردند و حالا باید به نبرد جذاب خود در لیگ برتر ادامه بدهند جایی که پرسپولیس باید با سپاهان پر مهره بازی کند و استقلال در جهنم تبریز به مصاف تراکتوری برود که خود با زحمت فراوان در جام حذفی از سد ذوب آهن عبور کرد.

انتهای پیام/